#درمسیر_رونق_تولید
دکتر بهرام دلفان / تولیدکننده داروهای گیاهی :
به غیر از فکر و سرمایه که آورده تولیدکننده و کارآفرین است بقیه متغیرها به دست مجلس و دولت مصوب و اجرا میشود گرچه بهغلط همهچیز پای دولتها نوشته میشود.
انتظار میرود هر آنچه بهعنوان قانون یا آئیننامه اجرایی نوشته میشود ساده، کوتاه و مفید باشد برای رسیدن به این هدف لازم است از پیشنهادات خود تولیدکنندگان استفاده شود.
مرحله بعد اجرای قانون است که عمدتاً دولت متولیان است، وزارتخانهها و سازمانهایی مثل صنعت و معدن، کشاورزی، بهداشت و درمان، منابع طبیعی، محیطزیست، شرکت شهرکها، بانکها، بیمهها، امور مالیاتی، سازمان تأمین اجتماعی، اداره مالکیت صنعتی، استانداریها … همگی در تولید نقش دارند.
انتظاری که ما داریم این است که در سطح کلان و در سطح استان، این سازمانها و ارگانها نه تنها مانع نباشند بلکه خود مشوق و کمککننده باشند.
تفسیر غلط از قانون، فساد مالی و اداری بخصوص در سطح کارشناسی، اشغال شدن بخشی از ذهن مدیران در نزاعهای سیاسی… ازجمله عوامل مخرب سازمانهای درگیر در امر تولید است.
انتظاری که در سطح استان داریم این است که نظارت جدی صورت گیرد که ادارات دولتی تولیدکنندگان و کارآفرینان را به زمین
نزنند آنهایی که کار نمیکنند مواخذه و برکنار شوند و بجای آنها افراد دلسوز و کاردان انتخاب شوند.
این حداقل کاری است که مدیریت ارشد میتواند انجام دهد، رسیدگی فوری و جدی به دعواهای تولیدکنندگان و ارگانهای
دولتی یک ضرورت است.
در استان لرستان تسهیلات با سود و بهره متفاوت داریم، عدهای همیشه از تسهیلات کمبهره استفاده میکنند و دیگران باید
تسهیلات با بهره بالا بگیرند انتظار برخورد عادلانه میرود.
برخی از این تسهیلات سیاسی است و در همه دولتها به دوستان تعلق میگیرد، بعضی این تسهیلات را نابجا مصرف میکنند و
کسی هم نظارت نمیکند.
استفاده از توانمندیهای بومی باید در اولویت باشد البته این موضوع مستلزم شناخت از توانمندیهای بومی است.
بازدید مسئولین از کارها یک ضرورت است، نباید بازدیدها فقط از مجتمع کشت و صنعت صورت میگرفت و بقیه
فراموش شوند.
از بخش دانشگاه وارد حوزه صنعت شدهایم این موضوع برای عدهای عجیب به نظر میآید، میپرسند یک استاد دانشگاه با صنعت
چهکار دارد؟ درد ما همینجاست که نگاه، نگاه معیوبی است.
نگاه معیوبی که دانشگاه را در حد یک کلاس درس، کتابخانه و نهایتاً یک آزمایشگاه میداند، در حالی که اساس پیشرفت و قدرت
جوامع بشری دانشگاهها هستند، این نگاه معیوب از بالا تا پائین وجود دارد.
تصمیمگیرندگان میگویند علم مهم است اما آنرا با تولید مقاله اشتباه میگیرند و در سطوح پائین، فناوری را با تولید چیپس و
شامپو و دمنوش اشتباه میگیرند و حتی لقب دانشبنیان میگیرند.
انتظاری که ما داریم اولاً اصلاح تعاریف دوم اختصاص منابع مناسب و سوم تشخیص دوغ از دوشاب است، انتظار میرود
دانشگاهها، بخشی از فعالیتهای خود را به سمت فناوری سوق دهند، البته با توجه به اینکه انتخاب مدیریت ارشد دانشگاهها بر
اساس گرایشهای سیاسی است این اتفاق خوب بهزودی رخ نخواهد داد.
در حوزه شرکتهای دانشبنیان، سیاستگذاری و اجرا هردو به معاونت علمی ریاست جمهوری سپردهشده و این باعث بروز
مشکلاتی شده است.
امر سیاستگذاری باید توسط معاونت علمی باشد، اما اجرا باید به دانشگاهها سپرده شود، دقیقاً به همین علت است که اهداف
شرکتهای دانشبنیان به دست نیامده و حتی از مسیر اصلی منحرف شده است.
در حوزه تولید داروهای گیاهی مشکلاتی از جمله صدور مجوزها از طرف وزارت بهداشت وجود دارد که مشکل اصلی طولانی بودن
مراحل صدور مجوزهاست.
بانک برای گرفتن تسهیلات خود صبر نمیکند این در حالی است که وزارت بهداشت به این موضوع توجهی ندارد و راه خود را میرود.
در همین حوزه وزارت جهاد کشاورزی متولی کاشت گیاهان داروئی است و معاونت تحقیقات ریاست جمهوری مسئول حمایتهای مالی، وقتی فعالیتهای سه ارگان با هم هماهنگ نیست تمام تلاشها و زحمات به هدر میرود.
در استان ظرفیتهای زیادی برای اشتغال و کارآفرینی وجود دارد از جمله در صنعت داروسازی و تجهیزات پزشکی که یکی از زیر
مجموعههای آن داروهای گیاهی و گیاهان دارویی است.
ظرفیت این حوزه بین 10 تا 15 هزار شغل است، از کاشت گیاهان دارویی در مزارع و منابع طبیعی، تجارت خود گیاهان دارویی،
عطاریها، فراوردههای حد واسط مثل گلاب و عصاره و اسانس، بستهبندی گیاهان دارویی مثل دمنوش ها، استفاده از گیاهان بهعنوان مواد خوراکی و آرایشی بهداشتی و نهایتاً بهعنوان بالاترین ارزشافزوده تولید داروهای گیاهی و در همه این موارد صنایع جنبی و بستهبندی را باید اضافه کرد.
استفاده از این ظرفیتها مستلزم برنامهریزی و تلاش مداوم و رفع موانع بوده، به نظر میرسد مدیریت جدید استان برخلاف قبل به این موضوعات علاقهمند است و امیدواریم به مطلوبترین رشد موردنظر در استان دست پیدا کنیم.
ثبت ديدگاه